Is druk zijn normaal geworden?
“Jij hebt wel een drukke baan he! Pas je op, straks krijg je nog een burn-out?”…. Oh believe me, been there done that en oh ja een burn-out krijg je niet van een beetje druk zijn hoor. Die krijg je echt niet van de een op andere dag. Zo van: tikkie jij bent af, alsjeblieft hier heb je een burn-out, graag gedaan en tot ziens!
Nee een burn-out krijg je van jarenlang over je grenzen heen gaan. Je voelt geen connectie meer met je lijf en je hebt geen controle meer over de gedachtes in je hoofd. Je zweeft als het ware boven je lichaam en emoties kunnen niet meer gevoeld of omschreven worden. Je kan jezelf en je eigen behoeftes niet meer op de eerste plaats zetten en daarmee verlies je de controle over je hele leven.
Het woord druk wordt te pas en te onpas aangehaakt in een conversatie. Maar wat is nou druk zijn? Is druk zijn veel werk hebben? Is druk zijn iets slechts? Of is druk zijn iets heel normaals? Is het goed? Wordt het ons opgelegd? Of is het een keus? Of hoort druk zijn er tegenwoordig maar gewoon bij?
Als ik terugkijk naar het meisje dat over haar grenzen heen ging voor jaren en daardoor omviel en in een burn-out terecht kwam, vallen er wel dingen op zijn plek….. dat meisje was druk, oneindig druk, verschrikkelijk druk! Druk, druk druk druk druk! Maar dat was geen positieve druk, dat was een druk die ervoor deed zorgen dat ik mijzelf volledig kwijt raakte.
Ik had een fantastische baan en ik rende van hot naar her. Als ik heel eerlijk ben vond ik de hectiek en drukte van mijn werk echt fantastisch. Ik was goed in balletjes omhoog houden, alles altijd tot in de puntjes te kunnen regelen. Ik was er verdomde goed in en ik vond het leuk, maar als ik terugdenk aan die tijd, dan ervaar ik het toch als een negatieve “druk”… .
Ik zat namelijk vast! Ik zat klem in mijn hoofd en zelfs nu nog als ik terugkeer in gedachten en denk aan die tijd, dan voel ik een lichte “druk” (hahaha goeie woordgrap girl) op mijn borst wederkeren. Het was namelijk niet de druk van werk of de drukte om me heen wat ervoor zorgde dat ik omviel. Nee, het was de drukte in mijn hoofd die dagelijks paniek creëerde. Het was de storm in mijn hoofd die donderde, dag in dag uit, uur na uur, minuut na minuut… en na de storm bleef de zonneschijn weg.
Maar waar zit dan dat verschil? Druk zijn is goed, maar de scheidingslijn is tegenwoordig zo dun. Druk bezig zijn vond ik dus fijn, maar de druk voelen zorgde ervoor dat mijn hoofd overuren draaide.
De drukte in mijn hoofd zorgde er dus voor dat ik geen controle meer had over mijn eigen leven. “Want ik moest dit nog doen en dat nog doen. En als ik dat eerst zou dan, dan komt dat pas op de tweede plaats en kan dat wel? Mag dat wel? Doe ik het wel goed? Kan ik het nog wel aan?” Het was de druk in mijn hoofd die ervoor zorgde dat ik de controle over alle dagelijkse werkzaamheden beetje bij beetje verloor. De gestructureerde perfectionist veranderde in een ongecontroleerde chaoot en dat klopte niet in mijn hoofd, want ik deed namelijk altijd alles goed… ik was niet iemand die omviel. Druk, nee ik was absoluut niet te druk, echt niet druk hoor. Het is voelde alsof mijn lijf geladen was met elektrische tijd. Ik was letterlijk een tikkende tijdbom……
Ik had toendertijd geen “pauzeknop” meer, ik stond 24-7 aan. Gewoon omdat ik dacht dat normaal was. Omdat ik dacht dat het er gewoon bij hoorde. Want ik was degene die toch alles moest regelen? Ik was degene die carrière wilde maken? Als ik het niet doe, wie doet het dan? En als ik thuis kwam na een dag werken, dan was de storm in mijn hoofd nog zo aan het razen dat ik gewoonweg geen “pauzeknop” meer kon vinden. Jaa… slapen… maar toen ook dat niet meer lukte, kukelde ik om. Achteraf gezien super logisch, want niemand kan een constante druk aan.
Als ik terugkijk naar die tijd, dan heb ik heel lang het gevoel gehad dat het normaal was om altijd druk te zijn en ik denk dat heel veel mensen dat nog dagelijks zo ervaren. Ik vraag me af of we niet allemaal veel te streng voor onszelf zijn geworden. Want waarom verwachten we dat het zo normaal is om altijd maar “aan” te staan? Altijd maar bereikbaar te moeten zijn? Dat altijd maar alles beter moet. Altijd alles maar sneller. Dat niks meer goed genoeg is. Zijn we het zelf? Of wordt het van ons verwacht? Is druk zijn zo normaal geworden? Is druk zijn een norm waar iedereen aan probeert te voldoen?
Begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben echt niet vies van hard werken! Die kracht heb ik na heel wat jaren struggles weer mogen terugvinden. Maar tegenwoordig label ik mijn dagen niet meer onder druk zijn, maar onder gewoon lekker veel te doen… En als ik een volle dag heb gehad en thuiskom met een vol hoofd, dan luister ik daarnaar. Ik zorg ervoor dat ik een moment pak voor mezelf om te mediteren. Om even naar mijn eigen behoeftes te luisteren. Ik luister naar wat de storm te zeggen heeft. Gek genoeg is het altijd hetzelfde antwoord…. “Joee je hebt lekker gewerkt chick, maar nu mag je weer even luisteren naar je eigen behoeftes… Dan pak ik een boek, ga ik lekker koken, maak ik een wandeling of ga ik naar de sportschool… ik doe gewoon iets om even uit te gaan en dan poeffff…. De storm gaat vanzelf weer over.
Maar dat heb ik wel via de harde weg moeten leren. Ik heb eerst helemaal mezelf moeten laten instorten om in te zien dat er niks belangrijkers is in dit leven dan zorgen voor jezelf. Ik bedoel maar… op school heeft niemand mij ooit geleerd hoe ik mijn grenzen moet aangeven. Op het HBO heb ik nooit geleerd hoe je “nee” kan zeggen… Pas na jaren heb ik geleerd dat het meest belangrijkste project waar je aan moet werken: jezelf is!
Dus ben jij druk? Heb jij een drukke baan? En je ervaart de druk van binnen? Stel jezelf dan duidelijk de vraag: “Ben ik druk in werkzaamheden of ben ik druk in mijn hoofd?”
Ben je druk in jouw werkzaamheden? Vraag dan om hulp, want je hoeft niet alles altijd alleen te doen. Je mag echt wel je grenzen aangeven! Hallo,jij bent ook belangrijk!
Ben je druk in je hoofd? Ga op ontdekkingstocht naar jouw pauzeknop, believe me… die heb je en als je die eenmaal vindt, zal je zien dat de drukte jou niet klein krijgt!! Zoek hulp, ga praten en weet dat je er nooit alleen voor staat!
En in beide gevallen durf te luisteren naar de storm in je hoofd. Je zult zien dat als je rust van binnen kunt vinden, de antwoorden op je vragen vanzelf omhoog komen.
Benieuwd hoe meditatie je kan helpen bij het ervaren van meer pauze momentjes? Kijk dan eens op mijn coaching pagina. Ik help je graag op weg bij het vinden van meer rust en helderheid in je hoofd.
