Soms heb je van die dagen waarbij je voelt dat je hoofd alle kanten op raast… Ik had dat dus vanmorgen. #fullMoon is teaching me again to let go. Toen ik vanmorgen in stilte zat voelde ik ineens een vlaag van onzekerheid omhoog komen. En dat gevoel gaat dan gepaard met allerlei gedachten. Is het wel goed? Doe ik het wel goed? Hocuspocus… mijn mind gaat AAN. Mijn ego wilt dan graag dat grote podium pakken om te spreken. Alle doemscenario’s vertellen. Elke stap bekritiseren. En dan na die speech komt er altijd een uitgebreid advies om veilig in mijn coconnetje te blijven zitten. Daar kan je namelijk niet falen. Daar kunnen mensen niet over je oordelen.
Vroeger bleef ik daar dan dus de hele dag in hangen. Ik was me daar niet van bewust. Dus die doemgedachtes bleven de hele dag door mijn hoofd gaan. Ik zette letterlijk mijn licht uit. Mega vermoeiend was dat. Ik raakte overprikkeld. Werd moe. Voelde me somber. Verdrietig. Onzeker.
Maar tegenwoordig herken ik dit optreden maar al te goed. Ik herken het gevoel. Merk de negatieve gedachtes op. En in plaats van dat mijn hele dag te laten beïnvloeden, er tegen te gaan vechten of er van weg te lopen, geef ik het de ruimte dat het op dat moment nodig heeft. Ik zeg letterlijk tegen mijn ego. “Och lieverd kom maar hier, kom maar even bij me zitten. Vertel me maar wat je je allemaal te zeggen hebt. Waar maak je je zorgen over”? En dan krijgt het van mij even dat podium waar het om vraagt. Ik voel de onrust heel bewust in mijn lichaam. Ik adem er naar toe. Ik laat het er zijn. Ik hoor de gedachtes door mijn hoofd gaan. Ik observeer ze en laat ze ook weer gaan. Ik vecht nergens tegen. En dan na een paar seconden en ademhalingen voel ik vanzelf de rust weer terugkomen. Ik leg mijn handen op mijn hart en adem een paar keer in en uit richting mijn hart. En zo voel ik weer een nieuwe ruimte. Ruimte voor mijn ziel om te zeggen “bedankt voor je wijze woorden ego, ik hoor je, maar ik kies ervoor om dit anders te zien. Ik kies graag voor de liefde en niet voor die angst.” En dan maak ik bewust de keus om vanuit vertrouwen mijn verdere dag in te gaan en mijn licht weer te schijnen… in en om mij heen.